IMO Net-Zero Framework

Na 83 sesji Komitetu Ochrony Środowiska Morskiego (Marine Environment Protection Committee – MEPC) Międzynarodowej Organizacji Morskiej, która odbyła się 11 kwietnia br., uzgodniono (w drodze kompromisu) wstępny projekt dotyczący globalnej redukcji emisji gazów cieplarnianych dla statków o tonażu od 5000 GT), tzw. IMO Net–Zero Framework. Projekt ten ma za zadanie wesprzeć realizację celów IMO w zakresie redukcji gazów cieplarnianych ustalonych w „IMO’s 2023 Strategy on the Reduction of GHG Emissions from Ships” (wytyczającej cele do osiągnięcia do 2050 r.) poprzez wprowadzenie zachęt dla właścicieli statków, producentów paliw i podmiotów bunkrujących do stopniowego przejścia z paliw ze źródeł kopalnych w kierunku wykorzystania paliw odnawialnych i niskoemisyjnych poprzez przyspieszenie wdrażania technologii, paliw i źródeł energii o współczynniku emisji gazów cieplarnianych na poziomie zerowym lub bliskim zera (tzw. ZNZ – zero and near-zero). Projekt ten (obecnie znajdujący się w fazie konsultacji pomiędzy członkami IMO) znany jako IMO Net-Zero Framework ma zostać poddany pod głosowanie na nadzwyczajnej sesji w październiku 2025 r., z planowaną datą wejścia w życie w 2028 r.

Net-Zero Framework wprowadza dwa cele służące redukcji emisji gazów cieplarnianych, tzw. base target oraz direct compliance target (konkretne cyfry zostaną przedstawione przy porównaniu z reżimami FuelEU Maritime i EU ETS), będące swego rodzaju odpowiednikiem wymagań minimalnych i maksymalnych. Zgodnie z projektem właściciele statków zobligowani będą do raportowania emisji gazów cieplarnianych w ramach pełnego cyklu (full lifecycle – tj. od produkcji do końcowego wykorzystania), zwanych też emisjami typu well to wake. Pojęcie to obejmuje zarówno emisje związane ze spalaniem paliwa już zabunkrowanego na statku (tzw. tank to wake, TtW, czyli od zbiornika do emisji), jak również emisje „od źródła wydobycia do zbiornika” (tzw. well to tank, WtT).